Week 21 en 22

Dit bericht is op meerdere dagen geschreven...

Vorige week was behoorlijk pittig, vandaar dat ik er niet aan toe ben gekomen om een berichtje op het blog te plaatsen. Ook deze week is behoorlijk vol geweest, wat natuurlijk op zich allemaal erg positief is! We hebben genoeg te doen, meer werk dan we van tevoren verwacht hadden en met wat we verdienen kunnen we alle maandelijkse kosten dekken (de supermarktprijzen beginnen ook al aardig te wennen) en houden we zelfs over om te kunnen sparen. Dat zullen we straks (helaas) nodig hebben als we het huis in nld verkopen. Die gaat volgende week weer officieel in de actieve verkoop, met lagere prijs en nieuwe foto's. Dat geeft op meerdere fronten een dubbel gevoel. Natuurlijk zou het fijn zijn als we het huis kunnen verkopen, dat zou een eerste stap zijn om hier iets voor onszelf te gaan zoeken. Maar dat betekent ook dat degene die het nu huurt, iets anders moet gaan vinden en dat is niet zo heel gemakkelijk. Daarnaast is het toch ook een stukje van ons dat we dan kwijt zijn. Maar goed, zo ver is het voorlopig nog niet! En een huis hier kopen kan pas als we een vaste baan hebben en voldoende spaargeld om een bepaald percentage van de koopsom zelf te financieren...

Vorige week was een aantal collega's met een aantal leerlingen op bezoek bij een school in Engeland. Daardoor kon ik een aantal uren invallen in de 6e klas voor de rekenjuf. De leerlingen waren super, echt een groot verschil met de 2e klas waar ik regelmatig sta, maar de stof was wat ingewikkelder (hoe getallen in verhouding kunnen staan tot elkaar, bijvoorbeeld op een kaart of als je iets mengt) en dat dan in het Noors uitleggen en concreet maken en ondertussen ook nog gewoon de dingen die je als docent vaak onbewust doet (het "ogen en oren overal" principe)... tja, dat resulteerde wel in hersenen die in de 'overdrive' bleven staan, met hoofdpijn als gevolg. Dus zo vroeg mogelijk naar bed. Het is allemaal wel gelukt en dat geeft wel een waanzinnig trots gevoel! En de docent gaf vandaag (donderdag) aan dat ze het zo fijn vond dat ik had opgeschreven hoe de lessen waren verlopen en wat we gedaan hadden, dat schijnt niet echt gebruikelijk te zijn, ik vind het heel normaal om dat te doen. Maar communicatie is hier toch anders dan dat ik gewend ben. Veel blijft 'geheim' of wordt simpel weg niet gedeeld. Zo zijn de juffen van de 2e klas nu beide langere periodes ziek gemeld geweest, maar geen enkele ouder die weet waarom ze er niet waren of dat dit dus langere periode zou gaan zijn. En zo zijn er meer van die dingen. Gisteren hebben de docenten te horen gekregen in welke groep ze komend jaar zullen staan. Daar hebben ze wel hun voorkeur voor aan mogen geven, maar verder is er geen gesprek over of overleg. Ze krijgen het gewoon medegedeeld. Daar was niet iedereen blij mee... maar zo gaat dat hier blijkbaar. Ook mensen die niet meer op de lijst staan, waarvan het contract af loopt en dus niet verlengd wordt. Het gekke is daarbij dat men een tijd geleden overeengekomen was dat ze een nieuw 'systeem' zouden gaan hanteren. Nu is het zo dat de docenten met de leerlingen/groep meegaan van klas 1 tm klas 4 en dan weer een nieuwe klas 1 opstarten. De docenten van klas 5 gaan met de leerlingen mee tm klas 7 en dan weer een nieuwe groep 5. Deze periode wilden ze dus gaan verkorten, 1-3, 3-5, 6-7. Maar ook dat is nu niet gebeurd, terwijl iedereen het er mee eens was dat dit vanaf komende herfst in zou gaan. Ik moet zeggen dat ik dit niet helemaal verwacht had op deze school. Wie weet zit er een heel goede reden achter, die alleen (nog) niet gecommuniceerd is richting leerkrachten.

Ook Bjorn en Lisa spelen graag buiten,,,
thuis of op het schoolveld van hun opvang

Deze week waren de lessen overigens wel gemakkelijker hoor. Lang weekend dankzij Pinksteren dus woensdag pas begonnen. Heel de ochtend met de 2e klas buiten geweest en spelletjes gedaan. Ik had een variant op 'levend stratego' gemaakt en meegenomen: steen, schaar, papier. Dat sloeg goed aan! Ook vandaag (donderdag) een buiten dag maar dan met de 1e klas, ook daar het spel gespeeld en ook daar een groot succes. Juffen enthousiast en waar ik dat spel gevonden had, is het Nederlands? Grappig. Dat ze de kaartjes wel mochten houden voor de klas, daar waren ze enorm dankbaar voor. Mooi die verschillen... ik vind het namelijk geweldig dat de leerlingen ook zo veel buiten les krijgen, weer of geen weer. Vandaag de gehele dag regen, dus allemaal regenpakken en laarzen aan en hup het bos in. Daar eerst het spel gespeeld en daarna in hun groepjes de uitdaging van vandaag. De hele week is het namelijk voor de 1e klas buitenweek en hebben ze vaste groepjes. Elke dag is een ander kind uit het groepje de 'leider' en elke dag is er een andere uitdaging/ competitie. Vandaag het bouwen van het hoogste huis met takjes. Samenwerken, overleggen, opletten, constructie, enz... alles komt aan bod. Gisteren hebben ze de getallen tussen 10-20 met natuurlijke materialen gelegd (groepjes gemaakt van bijvoorbeeld 10 dennenappels, 11 stokjes, 12 blaadjes, enz). Vanmorgen begon de dag met het bekijken van de foto's van gisteren en de groepsleiders van gisteren mochten vertellen hoe het samenwerken was gegaan enzo... erg leuk en leerzaam! En dat met 6-jarigen! ik vind het geweldig!

Op vrijdag heb ik de leerlingen in stations op de computer laten werken, allemaal met rekenen bezig via een link. Niet alleen het rekenen was voor de leerlingen leerzaam, maar vooral ook het overleggen en het geduld opbrengen voor elkaar... leuk.

Ik vind het erg interessant om dit school systeem zo mee te maken en te vergelijken met het Nederlandse systeem. Beide hebben hun sterke en zwakke kanten vind ik en het grappige is dat beide ook naar elkaar 'op'kijken. Nederland is druk bezig om het speciaal onderwijs te schrappen en naar Scandinavisch model te gaan werken: iedereen bij elkaar in de klas. Tja, ik zal hier geen lang betoog gaan houden, maar wil er toch wel iets over kwijt. Ik denk dat het niet verstandig is om deze verandering als 'bezuiniging' door te voeren, simpelweg omdat er dan juist meer personeel nodig is binnen de scholen, meerdere docenten en assistenten in één klas, en dus zal dat juist meer geld gaan kosten dan dat het zal besparen. Dat is, als ze het Scandinavische model echt zouden volgen... maar ik geloof dat de Nederlandse variant er eentje is zonder de extra docenten en assistenten. Jammer, want je helpt je eigen onderwijs om zeep. En dan waar het mij eigenlijk om draait... de leerling. Ik denk dat er zeer duidelijk grenzen aan zitten in hoeverre je het speciaal onderwijs gaat schrappen. Op de praktijkschool waar ik werkte (De Wissel in Goes) had ik het voorrecht om in de eerste klas te werken en mentor van een groep te zijn. Elk jaar weer kwam er in die eerste weken al een rust over deze kinderen heen en klaarden hun gezichten op, waren ze trots op zichzelf op iets wat ze bereikt, gedaan of gemaakt hadden! Ouders die aangaven dat hun zoon of dochter zo opmerkelijk vrolijker geworden was, meer zelfvertrouwen en ineens zín in school had! De meeste ouders waren gewend om dagelijks een strijd te moeten voeren om hun kind naar school te krijgen. Deze kinderen hoefden ineens niet meer continu op te boksen tegen die slimme meerderheid, ze waren ineens niet meer de slechtsten van de klas maar merkten dat ze zelf ook ergens goed in zijn. Want elk kind heeft kwaliteiten, die er vaak in het reguliere onderwijs niet uit komen, of niet aan bod komen of simpel weg niet 'belangrijk' geacht worden. Ik mis dagelijks de expertise en ervaring van mijn oud-collega's; ruggespraak, van gedachten wisselen, meedenken over hoe een betreffende leerling het best tot zijn/haar recht kan komen. Natuurlijk streeft elke docent er naar dat elke leerling zijn/haar kwaliteiten kan ontdekken en ontwikkelen, dat elk individu het naar de zin heeft op school. En dat doen ze ook zeker op de school waar ik nu inval, maar wat geen enkele leerkracht weg kan nemen is het gevoel van de leerling dat ze geen aansluiting meer hebben bij hun groepsgenoten, dat ze er niet meer tussen passen omdat ze niet hetzelfde kunnen. Een in mijn ogen schrijnend voorbeeld hiervan hoorde ik vorige week toen ik een creatieve les verving in een groep waar ik het afgelopen jaar misschien drie keer ingevallen heb, ik ken deze leerlingen dus niet echt. Alle leerlingen waren enthousiast met de opdracht aan de slag gegaan en na drie kwartier is er een kwartier pauze. Bij terugkomst bleek dat één meisje (A) geen pauze had genomen, maar ondertussen kwamen de leerlingen alweer binnen en gingen verder (ideale groep?). Toen zag ik dat A ander materiaal had gepakt en iets geheel anders aan het doen was. Op de gang heb ik hier met haar een gesprekje over gehad en een afspraak gemaakt, maar ze maakte een erg verdrietige indruk. Ze wilde eerst nog even naar het toilet dus ik alvast terug het lokaal in en gevraagd aan het meisje naast haar of er misschien iets vervelends gebeurd was met A waardoor ze vandaag zo verdrietig is. Nee hoor, zo is ze altijd, antwoordde dit meisje en werd gesteund door een jongen die aan de andere kant zat. Ze doet nooit wat de docenten zeggen en als ze ergens geen zin in heeft gaat ze gewoon iets anders doen. Dat is altijd zo geweest en de docenten hebben het nu opgegeven...
Nu geloof ik niet dat dit laatste echt zo is, maar het groepsgevoel is dus wel zo. Hoe moet dit meisje zich dan voelen?
Toen ze overigens terug de klas in kwam hebben we samen de andere materialen opgeruimd en is ze verder gegaan met de opdracht, waar ze al op een nette en creatieve manier invulling aan had gegeven. Ik mocht het niet aan de rest van de klas laten zien, maar het resultaat was heel mooi. Uiteindelijk was zij de laatste die ging opruimen toen de les voorbij was...

deze foto heeft Jacco vanaf zijn werk gemaakt...
ooit zoveel paardenbloemen gezien? 

Vorige week woensdag ingevallen als 'wacht' tijdens het wiskunde examen in de laatste klas (10e) (16/17 jarigen). Groot lokaal, drie 'wachten', boeken en schriften mogen gebruikt worden, laptop om bepaalde opdrachten te maken. De printjes worden door de wachten uitgedeeld (even checken of het nummer van leerling klopt met het printje). Een potlood dat valt wordt door de wachten opgeraapt en er is maar één wacht die de voltooide examens inneemt. Elk papier wordt ingenomen, er mag niks mee naar buiten. Ook bijzonder om mee te maken...
Daarna afscheids-/verrassingsetentje voor een collega van de naschoolse opvang die met pensioen gaat deze maand, Ze werkt overigens ook als assistent op school. . (afgelopen vrijdag was haar laatste dag. Er komt niemand voor haar in de plaats terug) Het etentje was erg dichtbij (bij de camping), de verrassing groot. Lief mens! We hadden allemaal een drankje, onze gerechten waren besteld en toen kregen we van de uitbater een voorgerechtje van het huis... de kokkin vertelde wat ze gemaakt had en noemde iets met [weel] die in iets met peper gemarineerd was. Weel??? hmmm, dat zal toch niet? maar wat dan wel? dus ik mn collegaatje naast me vragen wat 'weel' is? huh? nee zei ze, geen weel, dus zij weer een andere collega vragen wat dat gepeperde gehuppeldepup was... ja, weel. Ja, weel!!! als in grote vis? ja, precies die ja... als in niet toegestaan om te doden? ja, nu staat straks Greenpeace voor je deur... in het Noorden is het heel gebruikelijk, maar hier niet zo. uhuh... oke. maar wat nu? het bordje stond al voor mijn neus... uit principe zou ik het niet willen eten, maar aan weggooien heeft dat arme beest ook niks meer. tja, dan toch maar eten. Eerlijk is eerlijk, als ze hadden gezegd dat het een zeer goede gerookte ham was, had ik het ook geloofd. Zo maak je nog eens iets mee op culinair gebied...

Voor komend jaar hebben we voor Bjorn en Lisa een volledige plaats op de opvang gekregen. De kosten scheelden niet zoveel met een dag minder dus we gaan er maar gebruik van maken. Maar onduidelijk is natuurlijk of en hoeveel werk ik zal kunnen krijgen als invaller. Van twee collega's wordt het jaarcontract niet verlengd (echt belachelijk dat de gemeente dan een paar maanden geleden die vacatures uitgeschreven had en dan nu het tegenovergestelde doet), dus die zullen ook gaan invallen. Ik had al vaker met de gedachte gespeeld om een nascholing/cursus/opleiding aan een hogeschool hier te gaan volgen en had wel wat gevonden wat me erg aansprak. Hier in dorp/stad verderop, met de focus op natuur, de omgeving, het begeleiden van groepen tijdens tochten (wandel, kano, kompas, enz). Dat leek me gaaf, om meer over deze provincie te leren, ook het culturele aspect. twee opties, eentje van een half jaar gericht op buitenlandse studenten maar in het Engels en ik wil nu juist graag mn Noors verder verbeteren. En eentje voor Noorse studenten maar die duurt dan een jaar. Dus gebeld met de betreffende opleiding en als snel werd duidelijk dat dit m nog niet gaat worden. De Engelse variant is voltijds... dan kan ik niet werken, en echt specifiek gericht op uitwisselingsstudenten. De Noorse variant, tja daarvoor moet ik eerst de Bergenstest voltooien... een zeer pittige Noorse test op geavanceerd niveau om te bepalen of de Noorse taalvaardigheden voldoende zijn om aan een hogeschool of universiteit te studeren... Das nog een beetje veel te hoog gegrepen.
Dus komend jaar zal ik me zelfstandig moeten gaan verdiepen in met name de grammatica. Gelukkig werk ik op een ideale leerplek en gaf de coördinator al aan dat ik gerust hulp kan vragen aan de docenten die het vak Noors onderwijzen. En ook voor het leren kennen van de omgeving gaf hij aan dat ik daar gerust een tweetal collega's naar kan vragen. Ik denk dat de kans groot is dat ik dat ga doen. Vragen staat vrij toch?
Nog drie schoolweken en dan is het hier al vakantie! Ik krijg zowaar ook vakantiegeld, dat wordt in juni uitbetaald. Dan krijg ik in juli de dagen uitbetaald die ik in juni gewerkt heb en in augustus dus geen salaris omdat in juli de school en opvang dicht is. Maar daar is dat vakantiegeld dan voor, want komt nagenoeg overeen met een maandsalaris. Dus dat is fijn. En dan hopen dat ik in augustus weer kan beginnen met invallen... komt vast goed.

ons "eigen(-)wijze" dropje... 

Hier in het dorp zit een bed and breakfast, gerund door een Nederlander (Peter) (Jacco is al een aantal keren met hem wezen fietsen). Hij gaf vorige week vrijdag een soort feestje omdat hij jarig was geweest en omdat de nieuwe kamers klaar waren. Een collegaatje van Jacco heeft hier opgepast, voor het eerst, dus dat was erg fijn! We hebben een oppas! Er werd verteld dat er ongeveer 200 (!!!) Nederlanders hier in de buurt/omgeving wonen... dat zijn er erg veel... bizar toch?! Het was leuk om er even uit te zijn en zijn vriendin te ontmoeten. Maar toen er een viertal andere Nederlanders bij kwamen, was het voor ons tijd om te gaan. Zowel letterlijk als figuurlijk. Wat een invasie was dat! Een kabaal en joviaal, schreeuwerig gedoe! Snel jassen pakken en naar de auto... zit de sleutel niet meer in Jacco zn jaszak... zoeken, alle zakken checken... niks. Zou die dan toch nog binnen liggen op een tafel ofzo? Wij terug naar binnen, niks... dan het kabaal maar achterna, ze kregen een rondleiding door het nieuwe gedeelte... hebben jullie een sleutel gezien? Wat blijkt, Jacco z'n jas hing aan een kapstok, de jas die hij aan had kwam van een stoelleuning vandaan en bleek van één van die andere Nederlanders te zijn. Precies dezelfde jas!!! Die pen van dat onbekende hotel was dus van hem... (haha)

We zijn druk bezig op sociaal gebied. Vorig weekend op zaterdag bezoek van een klasgenootje van Bjorn en zijn mama, op zondag zijn we zelf op bezoek gegaan bij die Surinaamse collega van Jacco die een tijdje geleden met man en kinderen bij ons op bezoek waren geweest.
Vandaag bezoek van een ander klasgenootje van Bjorn, op Bjorns verzoek. Op de opvang spelen ze altijd samen, leuk is dat. Een jongetje met Poolse ouders, wel hier geboren. Maks wordt deze week 5, dus een jaar ouder dan Bjorn. Dat betekent wel dat hij een jaar eerder naar de basisschool gaat. Ze zijn erg druk samen maar genieten er wel beide van. En ze kletsen honderduit, in het Noors!!! echt gaaf en indrukwekkend om Bjorn zoveel Noors te horen praten! Knap hoor! De moeder van Maks gaf ook aan dat zijn Noors flink verbeterd is sinds hij met Bjorn omgaat, omdat hij daarvoor alleen met het andere Poolse jongetje speelde en daar alleen Pools mee sprak. Nu met Bjorn moeten ze wel Noors praten!

Samen met Maks een wortel in de tent eten

koekjes bakken met papa en Martin

Vorig weekend zijn we nog even een stukje de berg op geweest met Bjorn en Lisa... lekker van de zelfgebakken koekjes eten en lunchen. Daar genieten we allemaal van en dat zijn wel de momenten waarop we tegen elkaar zeggen dat dit het toch is waarvoor we deze stap genomen hebben...

deze twee foto's van Lisa heeft Jacco gemaakt toen ze donderdag een stukje samen gewandeld hebben, naar het bruggetje in het bos hier...

Gisteren ben ik met Bjorn nog even naar een soort van open dag geweest van de landbouwschool hier in de buurt. Eerst even bij de paarden gekeken waar een collegaatje een show gaf met haar fjord. Daarna een rondje over het terrein gelopen, langs de koeien, kippen, schapen, varkens, en diverse stands. En uiteindelijk bij de grote machines gekeken. Bjorn vindt dat geweldig! maar hij wilde er niet in. Daarna wilde hij graag weer terug naar huis en ik had het ook wel gezien eigenlijk. Was ook rot weer, regen, wind, kou. Vandaag juist weer heerlijk weer en zonder jassen buiten kunnen spelen.
Dat wisselende weer speelt volgens mij wel een grote rol in de verkoudheid die ik nu 'ervaar'... Laat die zomer nu maar eens echt komen!

Deze week weer ma, wo, do, vrij werken op school tot 14.15 en op do en vrij ook tot 16.15 op de naschoolse. Donderdagavond krijgen we bezoek! Steffi en Roland komen gezellig logeren!!! heel veel zin in! Ben ook erg benieuwd naar hun verhalen en foto's... ze hebben namelijk de afgelopen week langs de Westkust rondgereisd...

Een extra lang bericht, omdat sommigen er al zo lang op zaten te wachten!
Ik merk dat het me wat meer moeite kost om me er toe te zetten... dus misschien dat ik het binnenkort anders ga doen. Eens in de maand, of alleen via de mail naar degene die daar prijs op stellen. Ik denk er nog ff over na!

liefs van ons!

Week 20

Een korte werkweek deze week, alleen maandag en woensdag gewerkt. Dinsdag thuis met Bjorn en Lisa. Donderdag en vrijdag vrij ivm Hemelvaart. Best lekker hoor zo'n mini-vakantie! Met vandaag (zondag) het grote nationale 17mei feest. Een hele ervaring om dat eens mee te maken en erg blij dat we 'meegedaan' hebben, ook al voelden we ons niet echt op ons gemak. Lastig uit te leggen zo op papier, kwestie van andere kleding aan hebben maar toch in de optocht mee lopen en telkens niet goed weten wat er precies gaat gebeuren of waar naar toe te gaan. Aan Bjorn zijn gezicht is ons gevoel wel goed af te lezen denk ik... 

De dag begon met verzamelen in het dorpscentrum waar iedereen zich opstelde om daarna in een stoet naar het verzorgingshuis te lopen. We konden in eerste instantie niet vinden waar de andere kindjes van de opvang stonden, ik heb het idee dat er ook niet eens zo heel veel waren vandaag. Na het zingen van het volkslied vertrok de stoet achter de fanfare aan. Het is een klein dorp, maar wat waren er veel mensen! Veel bekende gezichten ook wel, wat leuk was om te merken. 

De tocht eindigde bij de school voor vervolgopleidingen (ja ja, dorp of niet, scholen genoeg!) waar tafels, stoelen, partytenten en van alles klaar stond voor een 'gezellig' middag programma. We hebben daar een poosje gestaan en rond gelopen maar konden niet echt onze draai vinden. Na een ijsje besloten naar huis te gaan om later weer aan te haken voor de afsluiting. Dat was een prima beslissing! Wel een bijzondere afsluiting... iedereen had zich op de voetbalvelden verzameld, waar een vliegtuigje overheen vliegt die snoepjes dropt. En dan dus rennen en zo veel mogelijk snoepjes zien te bemachtigen. We waren al door diverse mensen getipt om voor onze kleintjes zelf wat lekkers mee te nemen en dat was maar goed ook. Het hele gebeuren op zich was al indrukwekkend genoeg voor Bjorn en Lisa, de lolly die mama 'gevonden' had was genoeg! Bjorn is echter niet gek, want even later vroeg hij: "had mama die gekocht?"

Dit stukje integratie hebben we ook weer gehad!

vliegtuigje is nog tussen die bomen te zien

Zondag heb ik mijn stukje niet afgekregen en maandag was ik na een lange werkdag zo gaar en moe dat ik niet verder geschreven heb. Vandaar nu pas! Maar gisteren sprak ik nog een collega over het hele feest gebeuren en probeerde een beetje m'n dubbele gevoel te verwoorden. Zij kon dat echter nog beter en gaf aan dat juist deze dag voor veel Noren de meest eenzame is. Iedereen groet je wel op deze dag maar dan? Iedereen zit als familie bij elkaar, ouders, grootouders. En als je dan zelf niet zo veel mensen om je heen hebt, kun je je verdraaid eenzaam voelen vertelde ze. Je begrijpt dat zij zelf iemand is met weinig 'hechte' mensen om zich heen. Ze gaf aan zich enorm onzeker te voelen op dit soort dagen. En dat terwijl zij iemand is die hier geboren is en altijd gewoond heeft, ze kent iedereen, een geweldig lief en hartelijk mens, staat altijd voor iedereen klaar, iedereen kent haar ook. En toch voelde zij zich dus eenzaam. Dat raakt me enorm. Een andere collega vertelde dat zij het als een soort verplichting voelt om mee te doen en te lopen zo lang de kinderen nog jong zijn en mee willen lopen in de optocht. Voor haar is het een verplichting en zodra de kinderen oud genoeg zijn, gaan ze de dag anders vieren gaf ze aan. Bijvoorbeeld vlaggetjes meenemen de bergen in. 

groep leerlingen uit het voortgezet onderwijs
als je het woord 'bunad' in typt in google zie je nog meer drachten!

Het blijft fijn en bijzonder hoe er toch elke week weer voldoende invalwerk te doen is, daar ben ik erg blij om. De ene les gemakkelijker dan de andere, afhankelijk van niveau en gedrag. Vorige week had ik een les Noors in de vijfde klas, het lezen van een verhaal en daar vragen over beantwoorden. De juf had het super klaar gelegd, de opdracht was de eerste drie bladzijdes voor te lezen, de laatste twee zouden de leerlingen zelf lezen. Dat vond ik wel even spannend en heb ik ook aan de groep uitgelegd. Van tevoren had ik wat namen van de andere juf gevraagd van sterke lezers, zodat zij het van mij over konden nemen. Het gave was dat ik de eerste alinea gelezen had en de groep vroeg of het te te volgen was. Dat was het zeker en ze wilden graag dat ik door ging. Ik heb heel dapper anderhalve bladzijde gelezen en daarna de leerlingen beurten gegeven. Dat vind ik voor hun 'leren' ook belangrijk. Toen ze zelfstandig verder moesten lezen kwam het verzoek van de gehele groep of ik niet alsjeblieft verder wilde lezen. Dat gaf wel een gaaf gevoel (natuurlijk speelde mee dat ze geen zin hadden zelf te stillezen, maar als mijn voorlezen erg belabberd zou zijn, zouden ze er vast voor gekozen hebben zelf te lezen). Uiteraard heb ik aan dit bijzondere verzoek gehoor gegeven en nog een bladzijde verder gelezen. Daarna moesten ze toch nog even zelf lezen en de vragen maken. Het verhaal was trouwens een fragment uit de Grote Vriendelijke Reus van Roald Dahl, in het Noors, kreeg meteen zin om het in de bieb te gaan halen!
Zulke dagen zijn fijn, intensief zeker, maar vooral fijn en gezellig. Afgelopen maandag heb ik in de zesde klas ingevallen. Rekenles over op welke manier getallen met elkaar in verhouding kunnen staan (schaal op een kaart, snelheid auto en aantal afgelegde km, enz). Ook deze juf had alles perfect klaar gelegd hoor en ik had me er op voor kunnen bereiden omdat ik vorige week al wist dat ik deze les moest gaan geven. Toch vond ik het erg pittig. De groep was super! luisterden erg goed en waren muisstil. Bizar gewoon. Maar het pittige zit m vooral in de wat lastigere materie, de leerlingen en hun niveau niet kennen en dan continu alles in het Noors formuleren en uitleggen. En dan alle dingen die je normaal gesproken als docent automatisch doet maar voor mij nu op de een of andere gekke manier minder automatisch zijn. Dat maakt dat m'n hersenen de hele dag in een soort 'overdrive' staan en op top snelheid draaien. Daarna nog ingevallen op de naschoolse opvang tot 16.45 dus toen ik thuis kwam was de batterij flink leeg. Flinke hoofdpijn als gevolg, dus ibuprofen innemen (wat meestal goed helpt gelukkig) en vroeg naar bed. En dan proberen mijn hersenen weer rustig te krijgen. Beetje vergelijkbaar met als ik vroeger in de zee (of golfslagbad) gezwommen had en dan 's-avonds in bed nog steeds het gevoel had in de golven te zitten. Vandaag gelukkig thuis. 

Trouwens, elke ochtend is het natuurlijk controleren of alle leerlingen aanwezig zijn. Via de laptop kan ik in een programma zien welke leerlingen uit betreffende klas afwezig gemeld zijn. Een afwezige waar geen melding van is moet ik dan in dat programma noteren en dan belt de administratie naar huis. Ook als een leerling de dag ervoor ziek was, moet er de dag erna gewoon weer gebeld worden door ouders, want stel dat het kind wel naar school is gegaan maar onderweg iets is overkomen. Dat is allemaal wel logisch, maar... de ziekmelding blijft op 'ongeoorloofd' staan tot dat de melding schriftelijk binnen is. Dat gebeurt doorgaans via het meldingsschriftje dat elke leerling in zijn tas heeft en waar docenten en ouders meldingen kunnen schrijven. Dus ook al heeft de ouder gebeld om een kind ziek te melden, dan nog moet dit in het schriftje genoteerd worden en dan pas is het geoorloofd... 

Tijd om weer naar bed te gaan! Dagen gaan rap. Buiten is het nog flink licht.
Nog wat fotootjes met korte tekstjes...

De tuin staat vol met paardenbloemen, op zich een mooi gezicht maar vond het beetje teveel van het goede. Dus drie emmers vol in de kliko gegooid en daarna heeft Jacco de rest met de grasmaaier (tijdelijk) laten verdwijnen. Bjorn leert op school ook namen van bloemen als ze in het bos aan het spelen zijn. Hij had het over [hestehoef], een hest is een paard, dus ik dacht dat dit dan het woord voor paardenbloem zou zijn. Maar nee, op z'n Noors heet dit bloemetje een [leuwetan] iets met leeuw. Dat paardeding is een ander bloemetje. moet ik nog ff opzoeken. 

de bal van het trappetje laten rollen... 

En jawel!!! de blauwe fiets! Nog iets te groot, haha! maar het lukt m!

de bloesems staan erg mooi! Dit zijn de morellen bomen. Ook de pruimen hebben al mooie bloesems. De appelbomen beginnen nu wat meer op gang te komen. Ruikt ook zo lekker! Dat vinden de wespen ook, die hebben hun nest weer op dezelfde plaats als vorig jaar. 

Lisa zit in een soort tussenfase... het slaapje overdag maakt dat ze 's-avonds lastig in slaap komt, maar geen slaapje maakt wel erg moe en humeurig en als we dan toevallig eind de dag met de auto onderweg zijn.. dan is het heerlijk in slaap vallen en blijft ze ook slapen als we haar uit de auto tillen en op het logeerbed leggen. 

Bjorn op pad hier in de tuin...

Zelluf doen...
of
NEE!!!! LISA DOEN!!!

snoepjes vliegtuig

Week 19

Het grootste gedeelte van de week was het koud en regenachtig... De lente in huis gehaald terwijl de kids lekker met zand en regenwater aan het kliederen waren. 

Tegen het weekend werd het wat beter, vandaag (zondag) zelfs een heerlijk warme zonnige dag!




























Vrijdag was het hier Bevrijdingsdag, met alle leerlingen rond de vlag gestaan (in nette rijen) en het volkslied gezongen. Het burgerlijk volkslied wel te verstaan, er bestaat namelijk ook een koninklijk volkslied!

Uiteraard na een praatje van de directeur. Verder gewoon een dag zoals andere dagen. Volgende week is dat wel anders! 17 mei is DE dag van Noorwegen, dan herdenken ze dat Noorwegen in 1814 een grondwet 'kreeg'. In dat jaar werd Denemarken 'gedwongen' om Noorwegen af te staan aan de Zweden, waardoor het een koninkrijk in personele unie onder de koning van Zweden werd. Pas in 1905 verkreeg Noorwegen volledige onafhankelijkheid.
Weten jullie dat ook weer...
Maar deze dag wordt groots gevierd met optochten en diverse activiteiten. Iedereen heeft zijn/haar mooiste kleding aan en degene die het hebben, dragen klederdracht. Voor Lisa had ik via een soort prikbord een gewone 'nep' versie gekocht, maar die blijkt nog veel te groot te zijn. Bjorn had zaterdag een verjaardag van een groepsgenootje en de ouders die ik daar vroeg wat hun kinderen aan zouden hebben, gaven allemaal aan dat ze gewoon nette kleding of nieuwe kleding aan zouden hebben maar geen speciale dingen. Dus misschien doen wij dat ook maar gewoon. Was wel leuk weer die verjaardag. Dit keer met alle kindjes van Bjorn zijn geboortejaar, dus de hele 2011 groep. Als we hier blijven wonen, dan blijft deze groep tot hun 16e bij elkaar in de klas zitten! Das een gekke gedachte! Het is gelukkig wel een leuke groep en zeker ook de ouders (moeders).

Dat prikbord systeem is toch wel geweldig hoor! Zeker met de Noorse 'weggooien en iets nieuws kopen' gedachte... Zo was er namelijk via via een jongensfietsje gratis op te halen, er moest namelijk een nieuwe band op. Dat moest ook echt wel, plakken heeft geen zin meer, maar verder prima in orde. Nu zaten er geen zijwieltjes aan, terwijl die er op de foto wel aanzaten. Op hun afvalhoop lag nog een fietsje, daar zaten de wieltjes nog wel aan, dus die mocht ik ook gerust meenemen. De beste man fronste z'n wenkbrauwen even en ging weer snel naar binnen. Ik die twee fietsjes in de kofferbak gezet, en terug naar huis. De volgende dag bandje eens goed bekeken en er af gehaald, woensdag een nieuwe kopen. Van het kleinere fietsje deed de ketting het niet meer, verder ook nog een prima rijtuigje! De ketting was errrrrgggg roestig, maar Jacco had nog een bus met van dat smeerspul (ben ff de naam kwijt) gevonden, dus proberen maar! en ja hoor!!! Helemaal prima! Vlak voor onze emigratie had Bjorn een rood fietsje van de praxis gekregen van ons, maar eigenlijk klopte dat model niet helemaal. Hij heeft er nooit mee overweg gekund en ik dacht altijd dat het kwam omdat hij niet snapte dat hij door moest blijven trappen. Hij trapte namelijk een klein stukje vooruit en dan meteen weer achteruit, waardoor hij natuurlijk remde. Tja en dan kom je niet zo ver... Maar met dit fietsje ging het super goed! Jacco had ook al eens op school gezien dat hij op zo'n driewieler achtig ding gewoon 'fietste'. Nu eerst thuis met papa oefenen, dat ging al een stuk beter dan op het rode fietsje. en op den duur kon hij zelfs stukken alleen fietsen. Aangezien het terrein hier niet zo handig is om te leren fietsen, hebben we het zilveren monster ingeladen en zijn we naar het schoolplein van de opvang gereden. En daar fietste Bjorn er zo op weg! (zie filmpje in volgende bericht). Nu maar snel het blauwe monster opknappen!!! want dit zilveren fietsje is eigenlijk te klein voor hem... en Lisa aast er al op!!!

Overal in de tuin volop voorjaarstekenen te vinden! Met Bjorn op pad om ze te zoeken. Hij weet ook al veel Noorse benamingen, waar ik dan weer van leer. Leuk is dat! In één van de appelbomen hebben eksters een nest gemaakt. Vanuit de woonkamer kunnen we die ook goed zien. Vandaag heb ik ze bijna niet buiten gezien, terwijl het toch erg lekker weer is. Dus ik denk dat er heel misschien wel eieren gelegd zijn! Ben zo benieuwd straks!

Natuurlijk op het schoolplein ook nog even lekker schommelen en in de zandbak spelen. Heerlijk dat dit zo kan! En vanaf de schommels mooi uitzicht naar ons huis.

Op het speelterrein is trouwens ook een heuveltje gemaakt, ik vind m best hoog, maar Bjorn rolt er zonder angst van af! (zie filmpje)

Ik doe het wat rustig aan. Heb tijdens de wandeling op zondag 26 april m'n enkel flink verstuikt (daarom ook extra blij dat ik de wandelwagen mee had, hoewel die misschien juist de oorzaak was). Deed ongelooflijk veel zeer en werd ook meteen dik en blauw. Maar kon er gelukkig wel op steunen dus rekverband er om heen en rustig aan gewoon de dingen doen die moeten. Nu is 'rustig aan' niet echt iets waar ik goed in ben en regelmatig vergeet ik dat die ene voet iets minder wendbaar is... au. Maar de zwelling trekt gelukkig steeds verder weg, net als de blauwe kleur. Het heeft tijd nodig, dus nog even wachten met die (berg)wandelingen en het joggen waar ik net weer mee begonnen was. Irritant hoor! 

Komende week een korte week. Donderdag en vrijdag vrij ivm hemelvaart en dan natuurlijk een feestelijke zondag. Ben erg benieuwd!!! Aan het eind van de dag schijnt er een vliegtuigje over de sportvelden te vliegen die snoep uit gooit! 

Heb overigens geprobeerd om iedereen die whatsapp heeft een berichtje te sturen, maar ik kwam er gisteren achter dat die niet bij iedereen goed aangekomen is... Maar in ieder geval heb ik die instellingen over gezet naar mijn Noorse nummer. Dus op mijn Nldse nummer alleen te bellen en sms. Noorse nummer alle andere dingen. 

veel liefs weer! 

Zijn benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat en hopen zoveel mogelijk mensen te kunnen bezoeken straks! 

marjabarth@gmail.com