We kwamen rond 14.15 aan en werden warm ontvangen met pizza en salade (euh, koffie?). De kinderen gingen heerlijk spelen, hoewel Lisa eerst nog even de kat uit de boom keek net als Noah trouwens. Hun dochtertje lag nog even te slapen. Na de pizza en salade met een paar glazen koele siroop zijn z'n vrouw, Natzi (als ik het goed schrijf? Op internet vind ik wel Natzinet, betekent vrijheid) en ik even met de kids naar beneden gegaan, waar in de tuin van het hoekhuis een grote trampoline staat. Die hebben ze met een aantal bewoners samen gekocht. Wel slim!
Weer terug binnen werd er een schaal met stukken watermeloen, een schaal met kaneelbroodjes en een zelfgebakken worteltjes taart (ik heb het recept Mariette!!!) op tafel gezet, met siroop en de kinderen kregen ijsjes! Ondertussen ging Natzi de koffie maken: de bonen werden in een speciaal pannetje geroosterd (overigens gewone koffiebonen uit Noorwegen), die werden gemalen en daarna in een soort stenen karaf gedaan met water. Dat werd even op de kookplaat terug gezet en na een paar minuten werd de koffie in heel kleine kommetjes (soort eierdopjes) opgediend. Ook ik heb een kommetje meegedronken en dat was eigenlijk prima te doen... oke, eerlijk toegegeven, bij mij werd er heel lief een flinke schep suiker aan toegevoegd en werd het in een gewoon koffiekopje gegoten met heel veel melk erbij... hihi!
Het was ondertussen al tegen vijven, dus gaven we aan dat we toch echt zo naar huis zouden gaan, maar dat was niet de bedoeling! Het ritueel is namelijk dat er twee kopjes gedronken worden en dan komt de volgende gang, een iets minder sterkere koffie waar ook weer twee kopjes van gedronken worden en daarna de derde en laatste gang, inderdaad nog iets minder sterk en daar ook weer twee kopjes van. Heel leuk om dat zo mee te maken! Onderdeel van de traditie is trouwens ook dat de bonen na het branden op een soort matje gelegd worden en dat daarmee rondgegaan wordt en iedereen met z'n hand de geur naar zich toe 'wappert' en dank je wel zegt.
Rond 17.30 reden we weer weg, vol van het eten en drinken en van de opgedane indrukken en gezelligheid. Wat een lieve, warme, rustige mensen! Uiteraard hebben we hen uitgenodigd ook eens bij ons langs te komen (dan zullen we ook flink aan de kokkerel moeten...) en hebben ze gezegd dat te zullen doen. Zou leuk zijn! Ik vond het fijn om wat Noors te oefenen en mensen te leren kennen. Ik vraag me alleen wel sterk af of dit nu een Noorse of Eritrese 'uitnodiging' was, ik heb namelijk wel gelezen dat wanneer je door een Noor uitgenodigd wordt voor de koffie er dan vaak een complete maaltijd aan vast zit, maar betwijfelde of dit echt zo was. Nu twijfel ik dus of deze lieve mensen meer Noors of meer Eritrees zijn en hoe dat dan gaat als we door 'echte' Noren worden uitgenodigd. En sterker nog, wat verwachten mensen (Noren) als we hen uitnodigen? hmmm...
Ondertussen staat er een heerlijk brood in de oven te bakken... verheug me nu al op het ontbijt! Lekker met de jam die Jacco gemaakt heeft van de kersen en frambozen hier uit de tuin! Klinkt goed he!
Vanmorgen overigens ook gebeld met de Noorse belastingdienst om te vragen hoe ver het staat met de aanvraag van Jacco's persoonsnummer. En zowaar, die stond geregistreerd, dus binnen enkele dagen zouden we de brief ontvangen! Ik was iets te ongeduldig. Daarnaast had ik de vraag of we voor de kinderen en mijzelf dezelfde procedure moeten doorlopen. Ja, was het antwoord. Dus vanavond het hele gebeuren via internet ingevuld en de afspraak op het politiekantoor gemaakt waar we ons eerst moeten registreren... en jawel, die afspraak kon niet eerder dan dinsdag 16 september!!! pffff!!! ongelooflijk! Ik ben nog aan het bedenken of ik misschien toch via een andere bank ga proberen om via het openen van een rekening een persoonsnummer te krijgen. Zo heeft mijn neef dat ook gedaan namelijk, alleen de bank hier op't dorp doet dat niet omdat de regels anderhalf jaar geleden zijn aangepast. Aan de andere kant, geduld is een schone zaak en voor mij wel eens goed om te oefenen... benieuwd hoe lang ik dat vol ga houden! haha!
nou. nou, wat een verhaal! Zal voor de afwisseling ook nog wat plaatjes toevoegen...
Maandagochtend, de regen hangt nog een beetje in de lucht. Uitzicht vanuit onze slaapkamer.
Bjorn en ik houden een zwaardgevecht met de verpakking van de luxeflexen... (is dat een correct Nederlands woord?), uiteraard met een helm!!! hihi!
Jaja, daar hangen ze dan! En zie het meest rechtse raam... daar klopt toch iets niet helemaal?
he, potjandrie.... daar heeft iemand tijdens het productieproces door de draadjes het juiste draadje even gemist. Maar nu? In Nederland gekocht... Dan maar zelf aan de knutsel en het draadje bovenin losmaken. Best leuk om te doen en gelukkig is het de vierde lamel...
Tada!!! gelukt! Eitje!
Bjorn, zullen we met de legoblokken spelen? JAAA!!! En wat zullen we dan maken? een toren? Nee, een vuilniswagen! hmmm, uiteraard... Ach, na die luxaflex en het zwaardgevecht, kon een vuilniswagen er ook nog wel vanaf!
Zeker als het rijdende fort, wat door moet gaan voor vuilniswagen, zo'n heerlijk gelukkig gezichtje geeft!
Lisa vond dat ze 's-middags wel genoeg geslapen had en kon de slaap nu niet vatten. Deze foto is rond 20.45 gemaakt, maandagavond. Uiteindelijk is ze rond 21.15 gaan slapen, ons vrolijke spookje!
Vanmiddag hebben we haar (ook vanwege het op bezoek gaan) wakker gemaakt uit haar middagslaapje. Ergens wel sneu, maar ze viel vanavond wel meteen in slaap!